SZCZĘŚCIE

Czy szczęś­cie widać? Po czym moż­na poz­nać, że człowiek jest szczęśli­wy?

Czy szczęś­cie przeży­wa się wspól­nie czy każdy doświad­cza go sam?

Co daje szczęś­cie? Czy wszyscy są szczęśli­wi z tego samego powodu?

„Wiel­ka radość” / „wewnętrzne zad­owole­nie”

Czy szczęś­cie może się znudz­ić?

PRAGNIENIA i POTRZEBY

„Kto chce być szczęśli­wy niech ogranicza swo­je potrze­by”

Czy szczęś­cie przemi­ja czy jest trwałe? (Rzecz, która nas cieszy może znudz­ić się, zep­suć, zgu­bić)

Zaspoka­janie / ograniczanie (im więcej tym lep­iej / im mniej tym lep­iej)

SZCZĘŚLIWE ŻYCIE

Czy moż­na być szczęśli­wym bez powodu?

Czy szczęś­cie przy­chodzi samo? / „na szczęś­cie trze­ba sobie zapra­cow­ać”

Czy trze­ba się uczyć być szczęśli­wym? Zauważanie „małych przy­jem­noś­ci” – co to jest?

O kim moż­na powiedzieć , że ma/miał szczęśli­we życie?

Czy dodawanie „małych przy­jem­noś­ci” może dać więk­szą sumę szczęś­cia

Czy szczęś­cie może być celem życia?

Epikur: Przy­jem­ność może być duchowa.  Żeby jeden człowiek był szczęśli­wy inni ludzie też powin­ni być szczęśli­wi. Nie trze­ba korzys­tać z każdej przy­jem­noś­ci, ważne jest też to, jak ją osiągamy. Do szczęśli­wego życia nie potrze­ba wiele.

PRZYJAŹŃ

Czy człowiek potrze­bu­je innych?  („relac­je”: rodz­i­na, przy­ja­ciele, zna­jo­mi, niez­na­jo­mi – kto jest dal­szy, kto bliższy?)

Samot­ność: czy moż­na być szczęśli­wym bez innych ludzi?

Czy samot­ność może być potrzeb­na?

Kto to jest przy­ja­ciel?

Czy przy­ja­ciel powinien być do nas podob­ny, czy inny niż my?

Co to znaczy, że ktoś jest „inny”?

Po co jest przy­ja­ciel? ( potrze­bu­je­my go tak jak dok­to­ra, który wyleczy, piekarza, sprzedaw­cy…?)

Arys­tote­les: Są trzy rzeczy, ze wzglę­du na które zaw­ier­amy różne rodza­je przy­jaźni:

Pożytek: przy­jaźn­imy się ze wzglę­du na to, jaka korzyść z tego dla nas wyni­ka

Przy­jem­ność: ze wzglę­du na to, że jest nam miło, kiedy prze­by­wamy razem

Naj­doskon­al­szy rodzaj przy­jaźni – ze wzglę­du na tzw. dziel­ność ety­czną = dobro wewnętrzne. Przy­jaźn­imy się z kimś ze wzglę­du na to, kim ten człowiek jest.  Przy­jaźń jest możli­wa, jeśli obaj przy­ja­ciele są dla siebie dobrzy i poma­ga­ją sobie, żeby być jeszcze lep­szy­mi.

Co jest łatwiejsze: zach­wycać się tym, co ktoś ma, czy tym, kim jest? Co wyma­ga więcej cza­su? Czy moż­na przy­jaźnić się bez­in­tere­sown­ie czy zawsze przy­jaźn­imy się ze wzglę­du na coś?

Kant: Pamię­taj, aby drugiego (tak w sobie jak i w innym) trak­tować zawsze zarazem jako cel, nigdy tylko jako środek – jak rozu­mieć te słowa filo­zo­fa?

Czy moż­na się przy­jaźnić z rzecza­mi nieoży­wiony­mi? A ze zwierzę­ta­mi? A z samym sobą?

TECHNOLOGIE

Naw­iązując do fil­mów (które zapewne oglądaliście) z ele­men­ta­mi fan­tasty­cznonaukowy­mi w których często używa się motywów opierających się bezpośrednio na dorobku nauki. Najczęściej pojawiające się tematy to życie na innych planetach, podróże w czasie, nadnaturalne zdolności ludzkiego ciała i umysłu i wiele innych. Często łączą się z elementami futurystycznymi, takimi jak roboty, cyborgi, statki kosmiczne, podróże międzygwiezdne i wysoko rozwinięta technologia, a także z problemami społecznymi i politycznymi. Rozwijana bywa również filozoficzna refleksja nad istotą człowieczeństwa.

Co może być fajnego w przy­jaźni np. z awatarem?

W czym jest „lep­szy”, a w czym „gorszy” od człowieka?

Kiedy jest / może być  POTRZEBNY?

Czy TECHNOLOGIE są POTRZEBNE?

Co ułatwia­ją, a co utrud­ni­a­ją (bez­pieczeńst­wo, infor­ma­c­je, glob­al­na wios­ka – co to?)

Czy moż­na być samot­nym przed kom­put­erem?

Tele­fon, skype, face­book a SPOTKANIE.

Czy moż­na oswoić przy­ja­ciela (także zwierzęcego) w taki sam sposób na komu­nika­torze?

Bycie w relacjach a bycie w sieci.

(Porów­naj te rodza­je doświad­czeń i to czym się różnią np. ilo­ma zmysła­mi odbier­amy inną osobę / zwierzę w obu sytu­ac­jach?)

Miłych refleksji, przemyśleń a może postanowień?